Faro 

Als lezer heb je de neiging om een standpunt in te nemen bij alle conflicten die zich na zo'n ramp afspelen. Tegelijkertijd verwacht je in een boek als dit een genuanceerde schets van de gebeurtenissen, zodat je je mening ook ergens op kan baseren.


En daarin ben je wat mij betreft zeer geslaagd. Dat, gecombineerd met de grondigheid van het onderzoeksjournalistieke werk, maken het voor mij tot een uitstekend werk.


Dank en complimenten. 

Samenvatting

De crash, het conflict, het onderzoek, na de ramp, de uitspraak. Op 21 december 1992 verongelukte de DC-10 Anthony Ruys van Martinair op het vliegveld van Faro in Portugal. Van de 340 passagiers kwamen er 56 om het leven. Martinair-president Martin Schröder verzekerde de slachtoffers dat zijn arm om hun schouders zou rusten zo lang dat nodig was. Maar hij zou zijn woorden nooit waarmaken. Onderzoeksjournalist Rob van Olm schreef in 2011 een boek over de ramp. Hij kwam terecht in onverenigbare werelden: die van de slachtoffers, die van Martinair en die van een leger advocaten, therapeuten en werkgevers. Onbegrip, machteloosheid, onwil en gebrek aan inzicht kenmerkten de periode na de ramp. Van Olm kwam tot de teleurstellende conclusie dat een uitspraak over de schuldvraag nooit zou komen. In 2020 concludeerde de rechtbank in Den Haag echter alsnog dat de toenmalige Raad voor de Luchtvaart verkeerd had gehandeld. De vliegramp was niet alleen veroorzaakt door het slechte weer, maar mede door menselijke fouten. De staat werd voor 20% aansprakelijk gesteld voor een deel van de niet vergoede schade. Wat betekent deze late uitspraak? Hoe wordt de zaak alsnog afgehandeld? Heeft het invloed op de gemoedstoestand van de slachtoffers? Rob van Olm zocht diverse betrokkenen weer op. Na de toeslagenaffaire en de afhandeling daarvan en de manier waarop er is omgegaan met de gedupeerden van de aardbevingsschade in Groningen, schijnt er een ander licht op de Faro ramp. De onwillige houding van de regeerders blijkt wel heel erg structureel. 


Bestaat er iets ergers dan een vliegramp meemaken?

Ja, hem overleven.

Op 21 december 1992 verongelukte de dc-10 Anthony Ruys van Martinair op het vliegveld van Faro in Portugal. Van de 340 inzittenden kwamen 56 om het leven.

Alles wat mis kon gaan die dag, ging mis. Maar ook in de afwikkeling van de Faroramp zijn nodeloos fouten gemaakt. Daardoor ontstonden onverenigbare werelden: die van de slachtoffers, van Martinair, advocaten, artsen en therapeuten, en werkgevers. Onbegrip, onwil en machteloosheid kenmerken de periode na de ramp tot op heden, want het verhaal van de Faroramp is nog altijd niet uit. Twintig jaar na dato is nog niet bekend wat de oorzaak van de ramp was. Is er sprake geweest van menselijk falen? Of was het toch een windvlaag? Werd er geknoeid met het bewijsmateriaal, zoals sommigen beweren? En zo ja, in opdracht van wie? Waarom kwam er nooit een onafhankelijk onderzoek?Onderzoeksjournalist Rob van Olm reconstrueert het ongeluk en alles wat daarna gebeurde, op zoek naar de ware toedracht van de ramp – en naar de lessen die hier voor de toekomst uit te trekken zijn.

 Faro laat zien hoe mensen hebben moeten vechten om hun leven na de ramp weer op orde te krijgen. Sommigen wonnen, sommigen verloren. Maar hoe men ook met de moeilijkheden omging, voor iedereen geldt dat er een leven voor de ramp is en een leven erna.Een boek voor advocaten, therapeuten, hulpverleners, bedrijfsartsen, politici en iedereen die wel eens een vliegtuig instapt.


ISBN 978 94 600 3323 0

Zie de website van de Vara voor een interview over het boek Faro in het programma De Gids en een verslag over het boek.


Artikel over de ramp